Deze Arnulfus Post richt zich vooral op de toekomst van KN. Maar kunnen we ook wat leren uit het verleden? Wat heeft de tijd sinds oktober 1983 ons geleerd?
KN is altijd een ‘missionaire uitdaging’ geweest, nooit een commercieel mediaproject. Als dat zo was, hadden we allang niet meer bestaan. Dus wat de inhoud betreft, nooit water bij de wijn om meer abonnees te krijgen. Wel is telkens de presentatie aangepast aan veranderende tijden en mogelijkheden. Zo werd KN een weekblad en werden in een website en een digitale versie van de gedrukte krant ontwikkeld.
Een redactie die vakbekwaam is en ook nog overtuigd katholiek, dat is geen gemakkelijke opgave. Wij hebben in 35 jaar acht hoofdredacteuren gehad en veel vaste en freelance redacteuren. Misschien dat elke periode om een wisseling van de wacht vroeg. Ook hebben vele directeuren elkaar mogen opvolgen, elk met eigen beleid en focus op promotie, financiën, administratie.
Er waren momenten dat het zakelijk gezien beter was geweest om de tent te sluiten. Maar gelukkig lukte het met wat extra inspanning en vooral de hulp van Boven steeds weer om door te gaan.
KN is katholiek in haar uitgangspunten, maar is als lekenproject niet afhankelijk van de bisschoppen. Daarom hebben wij altijd mogen bijdragen aan een constructief kritisch geluid waar dat nodig en gewenst is.
We hebben er ook voor gezorgd dat KN in een slinkende katholieke wereld zichzelf niet isoleert. We zijn er vooral ook voor mensen die op zoek zijn, maar óf op een ander spoor zitten óf net als wij ergens op die lange weg naar de waarheid staan. ‘Ga in gesprek’, was steeds meer het beleid. Geef de ruimte aan kritische vragen en geef de goede reacties. Zorg er vooral voor dat KN niet een zelfgenoegzaam ‘katholiek clubblaadje’ wordt!
Tenslotte hebben we geleerd om ons te richten op een nieuwe generatie lezers en tegelijkertijd de vele abonnees van een oudere generatie van nieuws en opinie te voorzien. Hierbij hebben wij altijd ervaren dat die oudere generatie aanvaardt dat dingen nu eenmaal veranderen om een nieuwe generatie te kunnen bereiken. We horen dan ook vaak: ‘We doen het in de eerste plaats voor onze kinderen!‘
Het waren 35 jaar van vallen en vooral weer opstaan. Soms de wind mee, meestal tegen. Het is steeds gelukt. We hebben een goede koers met ons blad. We blijven vooruitkijken, in de wetenschap dat het verleden ons belangrijke dingen geleerd heeft.
Jan G. Vorstman
