Voor de trouwe KN-lezer is fotograaf Ramon Mangold geen onbekende. Al meer dan vijf jaar verschijnen er regelmatig schitterende foto’s van hem in de krant. “Mijn missie is om de buitenwereld te laten zien: ‘Kijk eens wat we hebben!’”
Ramon Mangold (38) groeide als katholiek op in Zeeland, waar het geloof zich vooral binnen de vier kerkmuren afspeelde, maar voor zijn studie Beeldende Kunst belandde hij in Breda. Daar ontdekte hij een hele andere kant van het katholicisme: een Kerk die open was en overal in de maatschappij te vinden was. “De processies met gilden, de vaandels, de bruidjes die bloemen rondstrooien en met carnaval liep de pastoor ook met een feestneus op”, zegt hij lachend. “Het inspireerde mij om mij als fotograaf helemaal te specialiseren in de katholieke Kerk. Er zijn weinig moderne kunstenaars en fotografen die nog iets met de katholieke Kerk doen. Ik dacht: ik ga laten zien hoe mooi het geloof is.”
En dat heeft hij zeker al gedaan. Zo kwam vorig najaar zijn boek Katholiek Brabant uit, waarvoor hij tien jaar lang uiteenlopende katholieke evenementen fotografeerde.
Waarom vind je het boeiend om het katholicisme te fotograferen?
“Ik voel mijzelf erg thuis bij het katholieke en ik vind het fijn om dat aan de buitenwereld te tonen. Voor mijzelf is het ook echt een ontdekkingstocht. Het katholieke geloof is een wereldgeloof en het is voor mij een uitdaging om dat zo te beleven en vast te leggen. Veel mensen zeggen: ‘Je moet het fotograferen voordat het straks allemaal weg is.’ Ik zie het anders, want er ontstaan namelijk ook veel nieuwe dingen. Denk aan processies die na twintig of vijftig jaar nieuw leven wordt ingeblazen. Vorig jaar was er een pas gewijde priester die zei: ‘Ik ga een midzomernachtmis doen op het strand.’ Ik ben erheen gegaan en het evenement bleek ook nog eens fotogeniek en heeft op de voorpagina van KN gestaan.”
Waarom vind je het boeiend om het katholicisme te fotograferen?
“Ik voel mijzelf erg thuis bij het katholieke en ik vind het fijn om dat aan de buitenwereld te tonen. Voor mijzelf is het ook echt een ontdekkingstocht. Het katholieke geloof is een wereldgeloof en het is voor mij een uitdaging om dat zo te beleven en vast te leggen. Veel mensen zeggen: ‘Je moet het fotograferen voordat het straks allemaal weg is.’ Ik zie het anders, want er ontstaan namelijk ook veel nieuwe dingen. Denk aan processies die na twintig of vijftig jaar nieuw leven wordt ingeblazen. Vorig jaar was er een pas gewijde priester die zei: ‘Ik ga een midzomernachtmis doen op het strand.’ Ik ben erheen gegaan en het evenement bleek ook nog eens fotogeniek en heeft op de voorpagina van KN gestaan.”
Wat is volgens jou het belang van KN?
“Bij een gewone krant moet je altijd vechten om katholieke nieuwtjes erin te krijgen. En als het in de krant komt, wordt het vaak op een exotische manier neergezet. KN is misschien een beetje apart omdat de krant primair over de katholieke Kerk bericht. Als je gitarist bent, koop je ook een blad over gitaren. Zo is het ook met de Kerk, als je daarin geïnteresseerd bent, lees je KN.”
Hoe combineer je je geloof en je vak?
“Soms merk ik dat ik er bij een evenement meer als gelovige bijzit dan als fotograaf en dat maakt het lastig om goed te fotograferen. Maar zit je er te veel als fotograaf dan zit je er te ver vandaan en ben je meer aan het observeren. Je moet een soort balans vinden tussen je eigen gevoel en je vak.
Mgr. Van den Hende heeft weleens gezegd: ‘Ramon kijkt niet met zijn ogen maar met zijn hart.’ Dat vond ik wel heel mooi gezegd. Het gaat niet alleen om de esthetiek, maar ook om wat de kern is van wat daar gebeurt. Een goed voorbeeld is een grote kerk waar tien mensen zitten om de Eucharistie te vieren. Je kunt een heel grote lege kerk fotograferen, waardoor die tien mensen er treurig uitzien, of je kunt juist inzoomen op de mensen, waardoor je de kern voelt: de verbondenheid en dat het een bijzonder liturgisch moment is. Mijn primaire insteek bij het fotograferen is positief, maar ook om naar buiten toe te laten zien: ‘Kijk eens wat we hebben!’”
Hoe kijk jij naar de Kerk in Nederland?
“Ik denk dat we een veranderende Kerk hebben. De generatie van mijn ouders ging nog naar de kerk omdat het moest of omdat ze eigenlijk niet beter wist. Nu is er een generatie van mensen tussen de twintig en dertig die weer heel bewust voor de Kerk kiezen. Het is een kleinere Kerk, maar ze is wel veel intenser. We zijn een andere, bewustere Kerk geworden en ik denk dat ze vanzelf wel weer zal groeien. Ja, ik ben heel positief.”
